Dit werk heeft een sterk poëtische en gelaagde uitstraling — het roept iets oers, dieps en ritueels op. Vanuit een artistiek oogpunt is het interessant op meerdere niveaus:

Techniek

De schilder hanteert een gemengde techniek met duidelijke penseelstreken en transparante verflagen. Er lijkt gewerkt te zijn met acryl of olieverf in dunne glacis, mogelijk met toevoeging van metallic of iriserende pigmenten (het goudachtige lijnenspel wijst daarop). De lijnen zijn zorgvuldig opgebouwd en contrasteren met de zachte, bijna fluweelachtige achtergrondvlakken.
De textuur verraadt een bewust spel tussen controle (de contourlijnen, de concentrische patronen) en toeval (de zachte kleurverloop en gelaagdheid van de achtergrond). Dit geeft het werk een meditatieve kwaliteit.

Kleurgebruik

Het palet is warm en rijk — voornamelijk opgebouwd uit diepe rood-, paars- en goudtinten. Deze kleurencombinatie roept associaties op met aarde, bloed, spiritualiteit en warmte. De keuze voor goud als scheidslijn is interessant: het benadrukt de organische vormen als iets waardevols, bijna heiligs.
De overgang van donker bordeaux naar violetblauw in het midden creëert een gevoel van diepte of een doorgang — alsof er een kosmische of innerlijke ruimte geopend wordt.

Vorm en compositie

De compositie is sterk organisch: afgeronde, stromende vormen, bijna landschappelijk of anatomisch. De horizontale lagen rechtsonder doen denken aan topografische lijnen of groeiringen, terwijl de spiraal links verwijst naar natuurlijke patronen (schelpen, cycli, levensspiraal). De lijnen begeleiden het oog, waardoor er een gevoel van beweging en adem ontstaat.
De lichte vernauwing in het midden creëert spanning: een visuele “ademhaling”, een doorgang of geboortevorm.

Kunsthistorische en stilistische verwantschap

Dit schilderij doet denken aan meerdere richtingen:

• Aboriginal art – de concentrische lijnen en symbolische patronen verwijzen naar landkaarten, spirituele routes en kosmische cycli.
• Hilma af Klint en Emma Kunz – vanwege het spirituele geometrische karakter, de nadruk op energie, resonantie en innerlijke werelden.
• Rothko – niet qua techniek, maar qua sfeer: het gebruik van kleurvlakken als emotionele ruimtes.
• Georgia O’Keeffe – de organische abstractie met associaties aan lichaam, landschap en levensenergie.

Culturele waarde

In hedendaagse context heeft dit werk waarde als brug tussen het aardse en het spirituele. Het verbindt de geometrie van menselijke ordening (lijnen, contouren) met de mystiek van natuurlijke patronen en innerlijke beleving.
Het spreekt over cycli, herhaling, levensenergie, en kan gelezen worden als een visuele meditatie over oorsprong, groei en transformatie. De subtiele gouden lijnen geven het iets sacrals, alsof de kunstenaar het onzichtbare zichtbaar probeert te maken.

Samenvatting

Een sterk, bezield werk dat een balans vindt tussen orde en organische vrijheid. De kunstenaar gebruikt kleur en vorm als energetische taal — het schilderij is niet zozeer een voorstelling, maar een ervaring. Het nodigt uit tot verstilling, reflectie en innerlijke resonantie.