Kunstobject van twee kinderen die op een kop van een waterbuffel zitten, die kop staat op een cirkelvormige structuur. Het geheel staat op een betonnen zuil nabij de school het Duet.

Het verhaal van Saïdjah en Adinda, een onderdeel van de Max Havelaar van Multatuli, is een van de meest ontroerende liefdesverhalen ooit geschreven. Op eigentijdse wijze worden de levensverhalen van deze jonge Javaanse geliefden verteld. De twee kinderen van arme boeren willen later trouwen. Maar hun levens, en dat van hun familieleden, worden totaal verwoest door de Nederlandse bezetters en de rijke Indische vorsten.

Cor Hund (1915-2008)

Cor Hund was een zoon van Cornelis Christiaan Hund en Elisabeth Hartog. Hij werd op twaalfjarige leeftijd naar de Grafische school gestuurd om lithograaf te worden. Eenmaal geslaagd werd hij leerling-tekenaar bij een drukker. Daarna kreeg hij werk bij een reclamebureau. Van 1932 tot 1938 kreeg hij toegang tot de avondopleiding bij Hendrik Jan Wolter aan de Rijskacademie van beeldende kunsten in Amsterdam. Hij veranderde van baan en kwam te werken bij het reclamebureau Van Alfen. Cor Hund wist drie dagen per week de ochtendopleiding aan de rijksacademie bij te wonen en won in 1937 de Cohen Gosschalk-prijs voor een tekening van een vrouwelijk naakt. Tot 1942 legde hij zich toe op het schilderen en tekenen in een stemmige figuratieve stijl met dik aangezette lijnen. Als onderwerp nam hij in veelal mensen en vergezichten, later vooral de bewoners van zijn wijk en rondom het Waterlooplein.

Cor Hund werd in 1939 opgeroepen voor militaire dienst en werd na de capitulatie enige tijd krijgsgevangene. Na 1942 legde hij zich abrupt toe op de beeldhouwkunst om zichzelf uit te dagen.  In 1948 werd hij lector aan de Amsterdamse rijksacademie, vanaf 1962 was hij buitengewoon hoogleraar.

Cor Hund maakte diverse kunstwerken voor de openbare ruimte, maar ook klein werk, tekeningen en penningen. Een van de beeldjes, het Gezin, is ook door Cor Hund uitgevoerd in brons en in Uithoorn geplaatst.